Final destination: Kabanga

We nemen afscheid van Safari Inn Hostel door de gehele 24-uurs receptie crew wakker te maken.

24-hours open. Betekent hier: er is iemand aanwezig. Moet je wat regelen dan maak je ze maar wakker. Dus dat doen we dan maar: "sorry, good morning!"

Onze taxi-held stond netjes bij de deur van de receptie te wachten. He was a little bit sleepy, maar geeft niet want wij ook! Inmiddels gaan we bijna wennen aan korte dagen en midden in de nacht uit bed..

Het inchecken liep allemaal gesmeerd. Na vijf keer de persoonsgegevens van de vlucht bij langs te gaan, vond mevrouw ons dan eindelijk. En kregen we een geschreven boarding pass. Met free seats, jawel wat een luxe!
Onze backpacks kregen een nummer en een andere man die voor twee vluchten tegelijk de koffers aan het inchecken was, plakte een stickertje met dat nummer op onze backpacks. Haha oke, als dat maar goed gaat!

We gingen voor de derde keer door een soort douane. In ieder geval moeten onze spullen steeds door een scan. Ieder poortje is een nieuwe scan zullen we maar zeggen. Je kan natuurlijk ook maar beter het zeker voor het onzekere nemen he? Beter 3x checken niet?

Oke, dit liep nog best goed. Ik moet toch zeggen dat ik het rete spannend vond! Zal alles wel goed gaan? Tot nu toe loopt onze reis nog erg gesmeerd! Je zou bijna denken waar zal die kink zitten.
Maar hij kwam hoor. Geen zorgen.

Ons vliegtuig naar Kigoma zal om 6 uur vertrekken vanaf gate 5. Dit samen met 5 andere vliegtuigen(ja serieus!). Allen 6 zouden ze om 6 uur vertrekken vanaf gate 5. Kan allemaal toch?

Onze spanningsboog werd behoorlijk getest. Om 6 uur nog steeds geen oproep voor de vlucht naar kigoma.. Ook verdween onze vlucht van het scherm. Dan krijg je het toch echt even benauwd. Gelukkig vonden we nog een stel 'blanken' die met dezelfde vlucht gingen. Dat scheelt toch! Want gedeelde smart is halve smart!

Daar kwam een hoog zwangere Afrikaanse dame ons gerust stellen: 'to Kigoma?' YES!! 'Ok, please wait'
Hahaha oke! Adem in, adem uit, pole pole!

Deze vrouw bleek de regelmiep van het vluchtveld te zien. Ze seinde en gebaarde heel wat af. Van onze gate naar de andere kant van het vliegveld wuifde ze of iedereen ready for boarding was. Zou een portofoon niet handiger zijn? Met etherdisipline volgens Ellie Lust? Neee man! Dit gaat perfect! We zijn maar een half uur te laat aan het boarden.

We stappen in een playmobile vliegtuigje. Vergeleken met de vliegtuigen die we gehad hebben is deze echt mini. Er zijn geschat 100 stoelen.
En noem me een angsthaas! Echt helemaal prima, maar ik vond het dood eng! Ze zeggen dat hoogtevrees weg gaat als je vliegt. Dat is dus echt een leugen!
Alsof ik niet al genoeg kleuren stront scheet, kregen we ook nog turbulentie. Dit keer niet alleen wat wiebelen met de vleugels, maar echt een luchtzak. Ik had mijn hart in mijn keel en marit mijn hand hard knijpend in haar been!

Ik was zo blij toen we na 2 uur eindelijk aan de grond waren. Echt waar! Gelukkig ging alles goed.
We stapten uit en werden alle 3 overdonderd door het mooie uitzicht. Prachtige bomen en groen! Dit is het afrika zoals je het van foto's kent.

Achter het hek van het vliegveld stond  Rosanne te zwaaien! Wat was het fijn dat ze ons kwam ophalen en om even een vertrouwd gezicht te zien. 
In ons vliegtuig zat een voetbalteam. Kinderen van een jaar of 13. En die vonden het natuurlijk maar wat gaaf 3 blanke meiden. Dus we mochten gelijk een fotoshoot ondergaan.

We stapten met Rosanne in een auto die ons kwam ophalen van het ziekenhuis. De eerste hobbelweg zou ons bespaard worden. En dat was ook zo. We hebben genoten van het uitzicht. Echt werkelijk waar prachtig!
Onderweg hebben we verschillende nonnen opgepikt en weer afgezet.
De nonnen zijn ontzettend vriendelijk en mega geïnteresseerd. Al snel hebben we gesprekken over wat nu precies het zwaarste is aan het zijn van een non.
We zitten tussen de stinkende dagaa. Dit is hier een delicatesse, het zijn een soort kleine gedroogde visjes. Ze lijken wel wat op sardientjes. En het stinkt!
Ulgh, de geur komt me zo weer de neus binnen. Gadver..
De ene hobbel naar de andere hobbel. We worden welcome geheten. De non zegt: these are the National Holes of Tanzania.

Dan wordt het plotseling heel donker in de lucht. Storm is coming! Onze eerste tropische storm.
Met bakken komt het uit de lucht, er ontstaan zelfs kleine watervallen langs de weg. De holes vullen zich met water. En de weg word meer en meer slippy.
Gelukkig hebben we een super goede auto en een nog betere chauffeur. Het gaat echt heel soepel. Even is het toch spannend. Er staat een auto op de weg, die niet meer weg kan rijden. We moeten er toch langs, dus dan ga je maar door de kuil. Hier kwamen we bijna niet uit, maar het is gelukt! Haha, wat een avonturen!

We komen dan eindelijk aan in Kabanga! Een lange lange reis is ten einde. We zijn moe en gebroken, maar blij dat we er eindelijk zijn.
We worden rondgeleid door het Holland House. We hebben de grootste kamer ons eigen gemaakt. We verslepen nog een bed en installeren de klamboe's. Dan is het tijd om te eten. En bere honger hebben we! We mogen eten bij de nonnen. Ze heten ons allemaal ongelooflijk welkom. We voelen ons hier echt op ons gemak. Het is zo veel fijner en mooier dan in Dar es Salaam.

We nemen allemaal even een momentje voor onszelf. Even een beetje op adem komen.
Weer beetje opgefrist maar met bleke toetjes zijn we naar de "jumbo" en de markt geweest. De jumbo is een klein winkeltje, vergelijkbaar met een campingwinkeltje. Meer is het niet. Op de markt halen we een ananas, mango's, ui wat tomaten en een komkommer.  Samen met wat eieren en een brood behoort dit tot ons assortiment voor de komende 4 weken.  We zijn rijkelijk bedeeld! Haha

We wassen ons nog even voor het slapen. Ook dat is wel leuk te vermelden. In ons huis hebben we 2 kranen. Eén voor het regenwater en één voor grondwater. Dit regenwater is soms nog een beetje warm. Als je überhaupt al gelukt hebt dat het er is, want tja het regent hier niet elke dag (gelukkig!!). En het grondwater is ijs en ijs koud! S avonds of na een dikke regenbui mengt het water zich met zand en wordt het langzaam bruin. Heerlijk!

Dinsdag 20 december

We hebben geslapen als een blok! Helemaal nokkie! Bijna 11 uur geslapen en nog steeds zijn we moe. Zo veel indrukken de laatste dagen.
Samen met Rosanne en Ellis gaan we Kasulu in. Onze eerste ervaring met de dahladahla. Dit is een piepklein busje waar 9 mensen inpassen. Echter zitten er wel 15 mensen in de  bus. Iedereen hangt over elkaar heen. Super veilig natuurlijk. Naast dit rijdt iedereen hier moeilijk hard.
In Kasulu aangekomen kochten we onze Tanzaniaanse SIM kaarten. Dit duurde serieus 1.5 uur! Er stonden wel 10 man ons heen. Iedereen vond het wel bijster interessant. 5 blanke meiden die een sim kaart kochten. Van deze 10 kereltjes, waren er maar 3 bezig met onze telefoons. Wat de rest er bij doet, geen idee. Maar het schijnt hier normaal te zijn, want het gaat overal zo.
1,5 uur later en 10.500 TSH lichter (ongeveer 4 euro) hebben we dan eindelijk onze sim kaarten en dus weer bereik met Nederland. Dat is toch best wel fijn!

Nadat we van Kasulu weer kwamen hadden we een gesprek met Sister Eva. Zij is de hoofdzuster en soort van leider van het ziekenhuis.
We praten met haar over de mogelijkheden voor onze stage. Als het goed is kunnen we eind deze week aan de slag. SPANNEND!

woensdag 21 december

Om 6 uur werden we gewekt uit een voor mij beroerde nacht. We werden gewekt door de schoolkinderen die achter ons huis langs moeten hardlopen. Hierbij zingen ze liederen. Het is eigenlijk best wel gezellig wakker worden!
Vandaag zouden we weer een gesprek hebben met Sister Eva maar dat is er nog niet van gekomen. Tja zo gaat dat hier. Daarom hebben we maar genoten van onze vrije dag! We hebben heerlijk in de tuin gelegen en genoten van de zon. Ook hebben we de prachtige omgeving wat meer ontdekt en ons swahili een beetje opgekrikt!
 Even een dagje bijkomen en dat was echt genieten in hoofdletter.
Nu ik dit schrijf lig ik in onze tuin. En hoor ik de nonnen zingen, De vogels fluiten en een zacht briesje gaat langs mijn lichaam. Mijn huid gloeit nog na van de warme dag. Maar wat was het heerlijk.
Straks even boodschappen doen en dan hopelijk morgen een beetje aan de slag voor ons project!

Jullie horen van ons!

Heel veel liefs en een dikke kus,
Marit, Inge en een inmiddels verbrandde Eline