Hakuna matata
Door: Eline
23 Januari 2017 | Tanzania, Zanzibar
Vrijdag 20 januari
Ons hostel is godsgruwelijk heet. Als we gaan douchen en we ons afdrogen weten we niet of we nu nog nat zijn of alweer nat zijn. We slapen onder een ventilator die meer geluid produceert dan mijn wasmachine in Groningen. Voor ieder die geen idee heeft hoe veel kabaal dat ding maakt, het hele huis trilt als het tijd is om te centrifugeren..
Maar ja, met oordoppen in slapen we nog best oke. Het mag de pret zeker niet drukken!
Vandaag gaan we Stone Town in. Het doet ons denken aan Venetië met alle kleine straatjes. Ook bezoeken we de slave market. Van een beetje cultuur zijn wij niet vies. We moeten natuurlijk wel wat te vertellen hebben als we thuis komen, niet dat we alleen maar aan het strand gelegen hebben.
Na deze culturele interventie gingen we door naar de volgende. Deze lag iets meer in ons chill straatje. We zijn met een bootje naar Prison Island gevaren. Zonder grappen deze tocht was hilarisch! Codewoord: hakuna matata!
Het waaide erg hard vandaag en ons bootje is maar heel klein. Je kan je dus voorstellen dat we heeel veel heen en weer geslingerd werden. Water klotste over de railing op ons. Zeiknat en we zijn nog niet eens op de helft van de tocht. Alsof dit onze lachspieren niet genoeg aan het werk zette, bleek onze boot ook nog lek te zijn. Het gat werd als maar groter, een flinke straal water stroomt naar binnen. Achja, hakuna matata! Geen seconde hebben we getwijfeld of dit goed zou komen. Natuurlijk komt het goed, geen zorgen, zorg maar dat je geniet!
We komen veilig aan op Prison Island. Wij gaan aan wal en de kapitein gaat de boot fixen. Goed plan.
Het eiland is prachtig! Een bounty eiland zoals het hoort te zijn. Palmbomen, parel witten stranden en azuurblauwe zee! Wauw wauw!! We moeten de strandsessie nog heel even uitstellen, want eerst is het tijd om naar het tortoise shelter te gaan. 51 schildpadden worden hier beschermd tegen de zee en mensen die hun schild willen verkopen. Dit is echt super tof! De schildpadden liggen overal, op de paden en tussen het gras. We krijgen een blaadje om ze te kunnen voeren en mogen ze aaien. Beetje gekke gewaarwording maar wel ontzettend leuk.
Na elke culturele uitstap moeten we natuurlijk uitrusten en dat doen wij met strand! We ploffen neer op dit prachtig eiland. Het is toch geweldig dat we hier kunnen staan, liggen en zwemmen! Zo prachtig..
Na 2 uur is het tijd om terug te gaan met ons lekke bootje. De kapitein heeft hem inmiddels een soort van gefixed. Er loopt geen water meer in de boot, maar daar is ook alles mee gezegt. Ach hij brengt ons weer veilig terug dus ja. Wij zijn blij! Hakuna matata!
Met zand op plekken waar de zon niet schijnt, maar het zand wel degelijk wrijft lopen we terug naar ons hostel. Even opfrissen en dan kunnen we eten. Ik weet niet of we echt zo veel schoner worden van de douche of vooral na de douche, maar het zand is in ieder geval weg gespoeld en dat is al heel wat!
Zonder zand tussen onze billetjes lopen we naar een heerlijk restaurant. We genieten van het eten en sluiten af met de meest goede cocktail die ik ooit gehad heb. Uitzicht over de zee, wat wil een mens nog meer.
Tot grote spijt van de ober verlaten we het restaurant rond een uurtje of 12. Bedtijd voor ons.. we lopen terug naar ons hostel met googlemaps. Het is echt bizar om te merken hoe we veranderen. Waar alles aan het begin van de reis heel spannend was en we niet in het donker op straat wilden, lopen we nu midden in de nacht door smalle straatjes van zanzibar. Giebelend en lachend met een stem op de achtergrond die ons vertelt waar we links en rechts moeten af slaan.
Zaterdag 21 januari
We nemen de daladala richting het Oosten.. hier schijnt een prachtig strandje te zijn! Helaas is het wat bewolkt, maar we laten ons niet kisten want lekker weer is het zeker.
Man man man wat is dit weer mooi! Palmbomen, kraakheldere zee en zo ongelooflijk zacht zand. Hier kunnen we ons wel een dagje vermaken.
We spelen met de buurtkinderen in het water. Ze hangen aan ons, zwemmen met ons mee, springen van ons af. Het is voor ons allemaal genieten.
Als een kind zo blij, allemaal en wij lachen misschien nog wel het meest.
Het is gek dat ons avontuur bijna ten einde is. Daar willen we liever nog maar niet aan denken. Daarom besluiten we puur lokaal te gaan eten bij het restaurant om de hoek. En dat was leuk!! Beste beslissing ooit! De chief was zo mega enthousiast en leuk dat we stiekem alle 3 een beetje verliefd op hem zijn geworden. Het eten was ontzettend lekker maar waar hij ons het meest mee over de streep trok was zijn zelf bedachte smootie van banaan, avocado, limoen en melk. Zeker het proberen waard, want dit is lekker! Oei oei niet te zuinig!
Lieve lieve chief, bedankt voor alles. Je maakt onze laatste avond in Zanzibar ontzettend bijzonder!
Zondag 22 januari
En dan is het zo ver.. Met pijn in mijn hart ga ik dit typen. Het is tijd om afscheid te nemen.. Niet alleen van deze prachtige plek, maar ook van Tanzania. Het heeft een speciaal plekje gekregen in mijn hart. Deze reis ga ik niet meer vergeten.
Maar voor het zo ver is moeten we nog heeeeel lang wachten. In de vroegte van de ochtend kopen Marit en Inge ferry tickets voor vanmiddag. Daarna struinen we Stone Town voor de laatste keer door, nemen afscheid van het strand door nog een keer heerlijk te lunchen met het zand tussen je tenen. En dan pakken we onze backpacks. Lopen 10 minuten in de snikhete zon met onze backpacks achter en onze handbagage voor. 10 minuten lijkt weinig en dat is het ook. Maar OVERAL stond zweet! Echt overal! Hahah vreselijk, maar je moet er wat voor over hebben he?!
De boot valt ons meer dan mee. Misschien is het omdat we ondertussen wat gewend zijn, geen idee. Maar deze zee hobbels waren niks vergeleken met de hobbelbus van Kigoma naar Mwanza. Ook in Dar Es Salaam pakken we weer onze backpacks op en lopen we naar een restaurant. Onze eerste ontmoeting met Dar es Salaam een maand geleden was niet echt de beste. We voelden ons alles behalve veilig en fijn. Dat is nu wel anders. Op ons dooie gemak lopen we van de ferry naar het restaurant. Wat je eigen gevoel toch met je doet he..
3 uur zitten we in dit restaurant. Niet omdat alles nu zo lekker is, maar omdat we veel tijd moeten overbruggen. Onze vlucht vertrekt pas om 4 uur s nachts. Maar het geeft niks, want wachten zijn we inmiddels gewend. "Haraka haraka haina baraka" (hurry hurry has no blessing).
Veel te vroeg komen we op het vliegveld aan. Ik schrijf mijn blog af en Marit en Inge kijken wie is de mol terug. Wat zijn we ook diehard fans he..
We beginnen aan onze terugreis en daarmee eindig ik ons blog.
Ik vond het geweldig om al onze avonturen en beleefnissen voor jullie op te schrijven. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als wij!
Bedankt voor het lezen en tot heel snel!!
Lots of love,
Marit, Inge en Eline
Ons hostel is godsgruwelijk heet. Als we gaan douchen en we ons afdrogen weten we niet of we nu nog nat zijn of alweer nat zijn. We slapen onder een ventilator die meer geluid produceert dan mijn wasmachine in Groningen. Voor ieder die geen idee heeft hoe veel kabaal dat ding maakt, het hele huis trilt als het tijd is om te centrifugeren..
Maar ja, met oordoppen in slapen we nog best oke. Het mag de pret zeker niet drukken!
Vandaag gaan we Stone Town in. Het doet ons denken aan Venetië met alle kleine straatjes. Ook bezoeken we de slave market. Van een beetje cultuur zijn wij niet vies. We moeten natuurlijk wel wat te vertellen hebben als we thuis komen, niet dat we alleen maar aan het strand gelegen hebben.
Na deze culturele interventie gingen we door naar de volgende. Deze lag iets meer in ons chill straatje. We zijn met een bootje naar Prison Island gevaren. Zonder grappen deze tocht was hilarisch! Codewoord: hakuna matata!
Het waaide erg hard vandaag en ons bootje is maar heel klein. Je kan je dus voorstellen dat we heeel veel heen en weer geslingerd werden. Water klotste over de railing op ons. Zeiknat en we zijn nog niet eens op de helft van de tocht. Alsof dit onze lachspieren niet genoeg aan het werk zette, bleek onze boot ook nog lek te zijn. Het gat werd als maar groter, een flinke straal water stroomt naar binnen. Achja, hakuna matata! Geen seconde hebben we getwijfeld of dit goed zou komen. Natuurlijk komt het goed, geen zorgen, zorg maar dat je geniet!
We komen veilig aan op Prison Island. Wij gaan aan wal en de kapitein gaat de boot fixen. Goed plan.
Het eiland is prachtig! Een bounty eiland zoals het hoort te zijn. Palmbomen, parel witten stranden en azuurblauwe zee! Wauw wauw!! We moeten de strandsessie nog heel even uitstellen, want eerst is het tijd om naar het tortoise shelter te gaan. 51 schildpadden worden hier beschermd tegen de zee en mensen die hun schild willen verkopen. Dit is echt super tof! De schildpadden liggen overal, op de paden en tussen het gras. We krijgen een blaadje om ze te kunnen voeren en mogen ze aaien. Beetje gekke gewaarwording maar wel ontzettend leuk.
Na elke culturele uitstap moeten we natuurlijk uitrusten en dat doen wij met strand! We ploffen neer op dit prachtig eiland. Het is toch geweldig dat we hier kunnen staan, liggen en zwemmen! Zo prachtig..
Na 2 uur is het tijd om terug te gaan met ons lekke bootje. De kapitein heeft hem inmiddels een soort van gefixed. Er loopt geen water meer in de boot, maar daar is ook alles mee gezegt. Ach hij brengt ons weer veilig terug dus ja. Wij zijn blij! Hakuna matata!
Met zand op plekken waar de zon niet schijnt, maar het zand wel degelijk wrijft lopen we terug naar ons hostel. Even opfrissen en dan kunnen we eten. Ik weet niet of we echt zo veel schoner worden van de douche of vooral na de douche, maar het zand is in ieder geval weg gespoeld en dat is al heel wat!
Zonder zand tussen onze billetjes lopen we naar een heerlijk restaurant. We genieten van het eten en sluiten af met de meest goede cocktail die ik ooit gehad heb. Uitzicht over de zee, wat wil een mens nog meer.
Tot grote spijt van de ober verlaten we het restaurant rond een uurtje of 12. Bedtijd voor ons.. we lopen terug naar ons hostel met googlemaps. Het is echt bizar om te merken hoe we veranderen. Waar alles aan het begin van de reis heel spannend was en we niet in het donker op straat wilden, lopen we nu midden in de nacht door smalle straatjes van zanzibar. Giebelend en lachend met een stem op de achtergrond die ons vertelt waar we links en rechts moeten af slaan.
Zaterdag 21 januari
We nemen de daladala richting het Oosten.. hier schijnt een prachtig strandje te zijn! Helaas is het wat bewolkt, maar we laten ons niet kisten want lekker weer is het zeker.
Man man man wat is dit weer mooi! Palmbomen, kraakheldere zee en zo ongelooflijk zacht zand. Hier kunnen we ons wel een dagje vermaken.
We spelen met de buurtkinderen in het water. Ze hangen aan ons, zwemmen met ons mee, springen van ons af. Het is voor ons allemaal genieten.
Als een kind zo blij, allemaal en wij lachen misschien nog wel het meest.
Het is gek dat ons avontuur bijna ten einde is. Daar willen we liever nog maar niet aan denken. Daarom besluiten we puur lokaal te gaan eten bij het restaurant om de hoek. En dat was leuk!! Beste beslissing ooit! De chief was zo mega enthousiast en leuk dat we stiekem alle 3 een beetje verliefd op hem zijn geworden. Het eten was ontzettend lekker maar waar hij ons het meest mee over de streep trok was zijn zelf bedachte smootie van banaan, avocado, limoen en melk. Zeker het proberen waard, want dit is lekker! Oei oei niet te zuinig!
Lieve lieve chief, bedankt voor alles. Je maakt onze laatste avond in Zanzibar ontzettend bijzonder!
Zondag 22 januari
En dan is het zo ver.. Met pijn in mijn hart ga ik dit typen. Het is tijd om afscheid te nemen.. Niet alleen van deze prachtige plek, maar ook van Tanzania. Het heeft een speciaal plekje gekregen in mijn hart. Deze reis ga ik niet meer vergeten.
Maar voor het zo ver is moeten we nog heeeeel lang wachten. In de vroegte van de ochtend kopen Marit en Inge ferry tickets voor vanmiddag. Daarna struinen we Stone Town voor de laatste keer door, nemen afscheid van het strand door nog een keer heerlijk te lunchen met het zand tussen je tenen. En dan pakken we onze backpacks. Lopen 10 minuten in de snikhete zon met onze backpacks achter en onze handbagage voor. 10 minuten lijkt weinig en dat is het ook. Maar OVERAL stond zweet! Echt overal! Hahah vreselijk, maar je moet er wat voor over hebben he?!
De boot valt ons meer dan mee. Misschien is het omdat we ondertussen wat gewend zijn, geen idee. Maar deze zee hobbels waren niks vergeleken met de hobbelbus van Kigoma naar Mwanza. Ook in Dar Es Salaam pakken we weer onze backpacks op en lopen we naar een restaurant. Onze eerste ontmoeting met Dar es Salaam een maand geleden was niet echt de beste. We voelden ons alles behalve veilig en fijn. Dat is nu wel anders. Op ons dooie gemak lopen we van de ferry naar het restaurant. Wat je eigen gevoel toch met je doet he..
3 uur zitten we in dit restaurant. Niet omdat alles nu zo lekker is, maar omdat we veel tijd moeten overbruggen. Onze vlucht vertrekt pas om 4 uur s nachts. Maar het geeft niks, want wachten zijn we inmiddels gewend. "Haraka haraka haina baraka" (hurry hurry has no blessing).
Veel te vroeg komen we op het vliegveld aan. Ik schrijf mijn blog af en Marit en Inge kijken wie is de mol terug. Wat zijn we ook diehard fans he..
We beginnen aan onze terugreis en daarmee eindig ik ons blog.
Ik vond het geweldig om al onze avonturen en beleefnissen voor jullie op te schrijven. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als wij!
Bedankt voor het lezen en tot heel snel!!
Lots of love,
Marit, Inge en Eline
-
23 Januari 2017 - 12:12
Mary Gruben:
Eline bedankt! Wij hebben enorm genoten van alles wat jullie beleefd hebben. Wat hebben jullie het fantastisch gehad. Heel veel geluk voor jullie drieën. -
23 Januari 2017 - 13:33
Ben Gruben:
Eline, Inge en Marit jullie hebben geweldig veel beleefd. Eline je hebt er een pracht verhaal van gemaakt. Veel sterkte bij jullie aanpassen aan het Hollandse gezapige leventje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
